L’Osservatore nostrano – Ulla televisio in paradiso

Istum successum festivalorum Sanctiremi misterium est gigantem: habet fortunam etiam cum schifum facit. In anno presente Sanctusremus veramens discretum fuit. Sed non intelligo quid est sic favorevolis in Sanctoremo certamine: horridum aut pulchrum, est grossum successum. Absurdum fenomenum. Deinde cogito: si Sanctusremus immensum miraculum esset? Calmi stamus. Non perdemus discernimentum, non cademus in trebisonda. Non affogamus in acquae calice. Sanctusremus aut miraculum est, aut fortunellus. Semper reminisco illo tempore, puerus erat et auscultabam sagram canzonis melodicae: Modugnum, Villam, Nilla Pizzam. Nilla enim pizza erat et faciebat duos cocomeros sicut astronaves. Hodie, video televisorem, bollettam abbonamenti Raiorum, et cogito: ubi celatus est autenticus sanctus Remus, qui mortus est in ligure terra in quinto speculo? Vescovus erat, non chitarristus elettricus! Certe, Remus non est in palcoscenico Aristonis. In hoc loco est gens seminormalis, magno cum silicone, plasticato pectore, terga in inoxidabile ferro ac polistirolo. Et personae septuagintorum annorum quae tria milia annos demostrant, sicut illa Venetiae figliola a sepulcro rescuscitata qui tirabit totam pellem ultra auricola et nunc est reducta sine nasum: Patta Pravam. Est sanctus Remus in hoc miraculo? Boh. In edizione MMXI mihi venit augusta idea: controllare si sanctus Remus celatus esset sub vestes qualcunaltri. Erat magarus sanctus liguris celatus sub specie Iohanni Morandi? Impossibile. Cognosco Morandum sicut tascas meas. Certe non sanctus est, sed iuvenilis tipus qui sempre tenebat giaccam super spallam, et canebat: “Erat puerus qui sicut me Scarafaggios amabat et Paetras Rotolantes”. Et aliam canzonem: “Face mittere te ab matre ad lactem capiendum”. Possibilis, sanctus Remus celatus est sub Albani occhiales qui sunt sicut televisorem magno cum schermo 54 polliciorum? Non scherzamus, pueri: Albanus non est santus, ille divorziatus est. Vidiste sua giacchettam paonazzam? Ille est sanctus sicut ego sum aeroplanus. Vedemus, vedemus, dixi mihi, ubi celatus est sanctus Remus. Et scrutabam videum per cinquem noctes. Erat sanctus Remus celatus sub vestes terrificantes Annae Ossae, quae manducat solam insalatam et spaventat pueros ? No. Illa Ossa erat, pettinata sicut megera et basta. Ad certum punctum, cogitans et cogitans, venit suspicio: sanctus Remus celatus esset cum astutia sub formis puellae argentinae, Belenis, quia ballavit tangum sicut mulus. Hoc reflexione facta, intellexi: Belenis non est sanctum Remum. Haec puella nefasta est in tango, sed cum per viam deambulat, tota gens girat testam et sibilat. Post cogitavi ad totos amicos suos: non stincos sanctorum, sed paparazzos, gnomos et pentasexuales. Rossanum, Coronam, Lelem Moram. Per caritatem! Et impossibile sanctus Remus est Canalis, quae Georgi Clunei pupa est. Si Canalis sanctus Remus est, ego sum ascensoris.
Sanctus Remus fortunatus homo, morti non videunt televisionem.

Ginus, Pagine Ebbraiche, marzo 2011